O φωτογραφικός φακός του Akis Papadopoulos Photography καταγράφει στιγμές μοναδικής ευτυχίας από την next day φωτογράφιση της Αμαλίας και του Γιάννη και εμείς έχουμε λατρέψει το αποτέλεσμα! Η Αμαλία γεμάτη ενθουσιασμό περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τη γνωριμία με τον αγαπημένο της, παραμονή πρωτοχρονιάς ανταλλάζουν το πρώτο τους φιλί και από τότε είναι αχώριστοι ενώ πολύ έντονη είναι στη μνήμη της η στιγμή της πρότασης γάμου όπου ο Γιάννης στήνει το πιο ρομαντικό σκηνικό στο σπίτι για να της χαρίσει το πολυπόθητο μονόπετρο. Το ζευγάρι μετά την όμορφη ημέρα του γάμου του επιλέγει να πραγματοποιήσει μια next day φωτογράφισή για να εμπλουτίσει το άλμπουμ των φωτογραφιών του και η υπέροχη τοποθεσία με την καταπράσινη φύση και τα τρεχούμενα νερά λειτουργεί ως το ιδανικό φόντο για να αποτυπώσουν τα ατόφια συναισθήματά τους. Εξίσου μαγευτικές είναι και οι εικόνες με τους δυο τους και το υπέροχο σκυλάκι τους να απολαμβάνουν στιγμές ξεγνοιασιάς σε ένα σπαρμένο χωράφι από στάχυα ατενίζοντας πλάι πλάι τον ορίζοντα και μαζί και το δικό τους μέλλον!
Captured by Akis Papadopoulos Photography.
Ακολουθήστε μας στο Instagram, Facebook και Pinterest για να μαθαίνετε για όλα τα νέα μας άρθρα.
Η νύφη μοιράστηκε μαζί μας: «Ήταν καλοκαίρι του 2014 και μόλις γύρισα από διακοπές (χωρίς ίχνος χρημάτων πάνω μου). Για καλή μου τύχη ο τέος εργοδότης μου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε εάν ενδιαφέρομαι για δουλειά, μέσα στη χαρά εγώ ξεκινάω την ίδια κιόλας μέρα και φτάνω στο bistro για το πρώτο μου μεροκάματο ένα ζεστό Αυγουστιάτικο βράδυ. Είχα να φανώ στο μαγαζί από τον Ιούνιο και κάποιοι στο προσωπικό ήταν καινούριοι. Εκείνη την ημέρα γνώρισα τον Γιάννη. Στην αρχή μου φάνηκε πολύ συμπαθητικός και όσο τον γνώριζα τόσο πιο πολύ μου άρεσε. Έφτασε παραμονή πρωτοχρονιάς μέχρι να ανταλλάξουμε το πρώτο μας φιλί, μετά από αυτό ήμασταν μαζί. Πέρασαν τα χρόνια, με φουρτούνες και αναστατώσεις και πολλές όμορφες στιγμές, ανεκτίμητες, μέχρι που το 2020, μετά από ένα μήνα καραντίνας έρχεται μία μέρα σπίτι και μου προτείνει να παίξουμε ένα παιχνίδι. Άλλο τίποτα εγώ, ναι του λέω, κάπως παραξενευμένη που ο Γιάννης μετά τη δουλειά είχε τέτοιες ορέξεις, είδες τι σου κάνει η κλεισούρα; Οπότε με βγάζει από το σπίτι, ετοιμάζει το παιχνίδι με ξαναβάζει μέσα και μου λέει οι κανόνες είναι ότι ακολουθείς τα στοιχεία μέχρι να φτάσεις τον κρυμμένο θησαυρό. Ξεκινάμε λοιπόν, με έβαλε να ανοίξω ένα κρασί, να τραγουδήσω, να σκαρφαλώσω σε καρέκλες και η τελευταία μου αποστολή ήταν να ετοιμαστώ για δείπνο και να πάω στο σαλόνι. Τότε άρχισα κάτι να υποψιάζομαι. Ντύνομαι λοιπόν και πάω. Είχε στήσει ένα διάδρομο με κεριά και στο τέλος του στεκόταν με δύο ποτήρια από το κόκκινο κρασί που άνοιξα. Φυσικά είπα αμέσως ναι, ήταν πολύ πιο όμορφο από ότι μπορούσα ποτέ να φανταστώ και πραγματικά μία αξέχαστη νύχτα. Είχε τα πάντα, γέλιο, αγωνία, αγάπη, δέσιμο και φυσικά… το δαχτυλίδι!»
«Μεταποίησα το νυφικό της μαμάς μου. Ένα υπέροχο ύφασμα που έλαμπε! Είμαι πολύ τυχερή που το είχα, και η μαμά μου είχε πολλή ύφασμα ώστε να φτιάξω ουσιαστικά το δικό μου νυφικό. Εάν το ξαναέκανα θα έψαχνα πολύ περισσότερο τη μοδίστρα ή θα πήγαινα σε ένα ατελιέ. Όπως και να έχει το απόλαυσα πολύ, ειδικά στη φωτογράφιση της επόμενης ημέρας! Η αγαπημένη στιγμή του Γιάννη ξεκίνησε όταν μπήκε η μαμά μου στην εκκλησία και του πήγε την κόρη μας, τη Μαργαρίτα, ώστε να με υποδεχτούν μαζί (το μωρό μας ήταν 9 μηνών), εκείνη τη στιγμή όλο το άγχος και η νευρικότητά του εξαφανίστηκαν και έδωσαν χώρο στην ανυπομονησία να με δουν. Η στιγμή κορυφώθηκε όταν μπήκα εγώ στην εκκλησία ανέβηκα τα σκαλιά, κάναμε οι τρεις μας μία αγκαλιά. Η δική μου αγαπημένη ήταν στο κέντρο. Αφού είχε φύγει όλη η ένταση και πλέον βρισκόμασταν ανάμεσα σε τόσο αγαπημένους ανθρώπους, σκέφτηκα τα κρασιά του παππού μου. Είχαμε 20 μπουκάλια κόκκινο κρασί, τα οποία είχε αγοράσει ο παππούς μου όταν γεννήθηκα (ήταν ένα έθιμο που έμαθε όταν διορίστηκε αναπληρωτής δάσκαλος στη Σέριφο). Λέω λοιπόν στον Γιάννη, αντί να λέμε την ιστορία σε κάθε τραπέζι μπας και κατακαλόκαιρο τιμήσει κανείς το 30 χρονών κρασί δεν το λέμε σε όλους μαζί; Παίρνουμε λοιπόν το μικρόφωνο από την ανιματέρ, χαμηλώνουμε τη μουσική και εγώ ευχαριστώ όλον τον κόσμο που μας τίμησε με την παρουσία του καθώς εξιστορώ τα παραπάνω. Μου άρεσε αυτή η στιγμή γιατί ήταν εντελώς αυθόρμητη και ένιωσα την αγάπη, όχι μόνο που λάμβανα από τον πλέον σύζυγό μου, αλλά και από όλους τους παρευρισκόμενους». Η συμβουλή της νύφης σε μια bride-to-be είναι: «Μην κάνεις τίποτα περιττό και προσπάθησε να δώσεις στους γύρω γύρω αρμοδιότητες ώστε τις μέρες πριν τον γάμο σου να είσαι ξεκούραστη! Αυτό νομίζω είναι το πιο δύσκολο, αλλά πραγματικά ό,τι μπορεί να διευκολύνει τη ζωή σου και το σηκώνει η τσέπη σου κάντο! Ήμουν εξουθενωμένη από το μωρό και τις προετοιμασίες που πραγματικά ήταν κρίμα. Θα μπορούσα να ζητήσω από φίλες, αδέρφια, γονείς να κάνουν τόσα πράγματα που δεν χρειαζόταν να ελέγχω. Απόλαυσε τις στιγμές, όλη η προετοιμασία είναι ένα ταξίδι, η μέρα περνάει τόσο γρήγορα.»
Leave a Reply