Ρομαντικός γάμος το φθινόπωρο με βροχή | Αγγελική & Δημήτρης

Μου αρέσει πολύ αυτή η φωτογραφία του ζευγαριού. Δείχνουν τόσο ευτυχισμένοι και ερωτευμένοι που δεν φαίνεται να έχει καμία σημασία για αυτούς αν έβρεχε την ημέρα του γάμου τους. Η νύφη μας είπε μάλιστα ότι «εβρεχε αγάπη»: “Κυριολεκτικά και μεταφορικά… έβρεχε αγάπη! Η βροχή έπεφτε από το πρωί μέχρι και το βράδυ, που έληξε το γλέντι, τα δάκρυα συγκίνησης ήταν πολλά και σε πολλές φάσεις του γάμου. Όλη την εβδομάδα πριν το γάμο, εισπράξαμε πολλή αγάπη από τους δικούς μας ανθρώπους και το ίδιο συνέβη και την ημέρα του γάμου. Συγκίνηση στις προετοιμασίες μας, συγκίνηση στις φωτογραφίες στο πατρικό μου, δάκρυα στο μυστήριο, συγκίνηση στη δεξίωση όταν χόρεψε ο Δημήτρης και στη συνέχεια ο πατέρας μου…”

“Η γνωριμία μας έγινε τον Ιανουάριο του 2010 στο γυμναστήριο που πηγαίναμε τότε, μέσω μιας κοινής μας φίλης. Το κοινό ενδιαφέρον εκδηλώθηκε άμεσα, αλλάξαμε τηλέφωνα, ξεκινήσαμε να βγαίνουμε και… κολλήσαμε για τα καλά!”

Η συμβουλή της νύφης: “Αν έχει χρόνο μπροστά της για τη διοργάνωση του γάμου, θα τη συμβούλευα ό,τι μπορεί και θέλει να το κάνει άμεσα, να το προχωράει, ακόμη κι αν της λένε ότι είναι πολύ νωρίς. Επίσης, αν πρέπει να δώσει σε κάποιο επαγγελματία βαρύτητα θεωρώ ότι αυτός είναι ο φωτογράφος. Είναι κλισέ αλλά είναι η αλήθεια, ότι οι φωτογραφίες είναι το μόνο που μένει απ΄το γάμο και δεν μπορούν να αλλάξουν. Και φυσικά να χαρεί τη μέρα όσο μπορεί γιατί φεύγει σαν νεράκι…”

Η Αγγελική επέλεξε να φορέσει ένα εξαιρετικά όμορφο και ρομαντικό νυφικό της σχεδιαστριας Elena Soulioti. “Το νυφικό μου ήταν custom-made. Ταίριαζε απόλυτα σε μένα καθώς ήταν ρομαντικό, όχι υπερβολικό και λίγο vintage, με υπέροχη δαντέλα. Η λεπτομέρεια που αγάπησα ήταν ο κομψός φιόγκος και αυτό που χάρηκα πιο πολύ στο νυφικό μου είναι ότι ενώ είχε 3 διαφορετικά υφάσματα, τούλι, δαντέλα και μετάξι, ήταν απίστευτα ελαφρύ και δεν με κούρασε καθόλου σε όλη τη διάρκεια της μέρας”

“Ένα highlight της ημέρας ήταν όταν “ξύρισαν” το Δημήτρη στο ξενοδοχείο που έμενε και οι συγγενείς του, του τραγουδούσαν ένα παραδοσιακό ηπειρώτικο τραγούδι, μιας και είναι από την Πρέβεζα, σε πολύ φορτισμένη ατμόσφαιρα. Ο ίδιος συγκινήθηκε πάρα πολύ αλλά και όσοι ήταν παρόντες και δεν είχαν ζήσει κάτι ανάλογο, ανέφεραν ότι τους άγγιξε πολύ το τραγούδι.“

“Τα περισσότερα projects του γάμου τα τρέξαμε εγώ με το Δημήτρη. Είχαμε όμως wedding planner την Πηνελόπη Τσαντήλα από το Anekdoto, που ανέλαβε τη διακόσμηση της δεξίωσης, το candy bar στην εκκλησία, τις μπομπονιέρες και μια λεπτομέρεια απ’ το προσκλητήριο. Και έγιναν όλα πανέμορφα…”

“Η διακόσμηση που είχαμε ήταν απλή με έμφαση στα λουλούδια και στη λεπτομέρεια του κίτρινου. Ευχαριστήθηκα πολύ το candy-bar έξω από την εκκλησία αλλά και το όμορφο τραπέζι με την τούρτα. Μια λεπτομέρεια που αγάπησα επίσης είναι ένα ανθάκι απ’ την ανθοδέσμη μου που το λένε κουμπί…μιας και αποκαλούμε ο ένας τον άλλο κουμπί!”

“Τα χρώματα του γάμου ήταν το άσπρο, με απαλές κίτρινες λεπτομέρειες, τόσο στο στολισμό του κέντρου όσο και στις μπομπονιέρες αλλά και στα προσκλητήρια. Επέλεξα το κίτρινο γιατί το θεωρώ χαρούμενο και φωτεινό χρώμα”.

“Η μέρα ολόκληρη θα μας μείνει αξέχαστη. Ξεχωρίζω όμως σίγουρα τη στιγμή που έφτασα στην εκκλησία και άρχισα να περπατάω στο διάδρομο για να φτάσω στο Δημήτρη. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη και δεν μ’ένοιαζε καθόλου η βροχή ή αν θα βραχεί το νυφικό. Ήθελα απλά να φτάσω κοντά του. Η συνάντησή μας και η παράδοση απ΄τον πατέρα μου ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή και για τους δυο μας”.

Ο φθινοπωρινός γάμος έγινε στον μητροπολιτικό ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στην Καρδίτσα. Η Αγγελική μοιράστηκε μαζί μας: “Ενώ μένουμε Αθήνα, ο γάμος μας έγινε στην Καρδίτσα, τον τόπο καταγωγής μου. Δεν είχα φανταστεί ποτέ πριν πως ήθελα να είναι ο γάμος μου, τι εποχή θα είναι ή τι νυφικό θα ήθελα να βάλω. Είχε για μένα όμως μεγάλη συναισθηματική αξία, μιας κι έχω φύγει εδώ και αρκετά χρόνια από τον τόπο μου, να φύγω νύφη από το πατρικό μου σπίτι, εκεί όπου μεγάλωσα κ έζησα τα παιδικά μου χρόνια και να παντρευτώ στην ενορία μου”.

“Θεωρώ ότι δυο είναι οι καλύτερες αποφάσεις που πήραμε για το γάμο μας. Η πρώτη είναι η ώρα που αποφασίσαμε να τελεστεί το μυστήριο, που ήταν μεσημέρι Κυριακής. Εξυπηρέτησε πολύ τον κόσμο που ήρθε από μακρυά, ώστε να μπορέσει να επιστρέψει πιο άνετα την ίδια ημέρα, το φως της μέρας βοήθησε στις φωτογραφίες κ ας έβρεχε αλλά ακόμη κ εμείς μετά το γλέντι ήμασταν σχετικά ξεκούραστοι”.

“Η δεύτερη καλύτερη απόφαση σίγουρα ήταν η επιλογή των φωτογράφων μας, τους οποίους μάλιστα ανακάλυψα στο Love4Weddings. H δουλειά που έκαναν πραγματικά ήταν φανταστική και δεν περνάει μέρα χωρίς να δούμε έστω και μια φωτογραφία ή το υπέροχο trailer που ετοίμασαν. Δεν υπάρχει κάποια κακή απόφαση που πήραμε για το γάμο μας. Το μόνο ίσως αρνητικό αν θα έπρεπε να πω κάτι, ήταν κάποιες λεπτομέρειες που μας ξέφυγαν, αλλά τίποτα εξαιρετικής σημασίας”.

“Μια επίσης ιδιαίτερη στιγμή και για τους δυο, ήταν όταν χορέψαμε το Strangers in the night,χαμένοι και οι δυο ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, με το Δημήτρη να μου ψιθυρίζει υποσχέσεις ευτυχίας για μια ζωή. Ήταν το τραγούδι που σιγοτραγουδούσαμε στο αυτοκίνητο γυρνώντας από το πρώτο μας ραντεβού γεμάτοι χαρά. “Ever since that night, we’ve been together, lovers at first sight, in love forever”…true story”

Η πρόταση γάμου είναι μία από τις πιο ρομαντικές που έχουμε διαβάσει: “Η πρόταση ήρθε στην επέτειο των 4 μας χρόνων. Ετοιμαζόμασταν να βγούμε για φαγητό, όταν ο Δημήτρης με φώναξε για να διαβάσω στο pc το δώρο του που είχε ετοιμάσει για την επέτειο, ενώ την προηγούμενη ημέρα μου είχε πει ότι μπορεί να αργήσει λίγο να μου το δώσει. Μιας και είναι πολύ καλός στη συγγραφή, μου είχε ετοιμάσει ένα παραμύθι, κάτι που του ζητούσα από τον πρώτο χρόνο που ήμασταν μαζί…”

“Για να μάθω το τέλος του παραμυθιού μου ανέθεσε ένα quest. Να βρω που έκρυψε στο σπίτι, το στικάκι με την υπόλοιπη ιστορία. Αφού το βρήκα με ένα hint που μου έδωσε (εγώ ακόμη ανυποψίαστη), ανοίγω το αρχείο που είχε μέσα και ξεκινάω να διαβάζω αυτό που στην ουσία ήταν μια ερωτική εξομολόγηση…”

“Ενώ τα δάκρυα έτρεχαν από συγκίνηση, πιστεύοντας ακόμη ότι αυτό ήταν το δώρο επετείου, γυρνάω να τον αγκαλιάσω και τον βλέπω γονατιστό με το δαχτυλίδι, να μου ζητάει να τον παντρευτώ…Αυτό ήταν, έλιωσα απλά…”